9 sene önceydi..küçük kız çocuğu okuldan gelmiş televizyonda salak salak gezinirken mtv de garip bi kliple karşılaşır..sonradan irlanda aksanı olduğunu öğreneceği garip aksanıyla bağıra çağıra söyleyen kısa sarı saçlı bi kadın..arkasında tipik "müzik grubuyuz biz" şeklinde sıralanmış adamlar..fantastik bi klip..uçan cadı gibi bişey var bi polisi kovalıyo..meğersem bu adamlar ateş topunu hapse atmışlar da cadı da onun peşindeymiş falan..ama kadın bi garip söylüyo..sanki şarkıyı söylemiyo üflüyo gibi..bağırıyo ama çığlık gibi değil..ve klip biter altta grubun şarkının adı çıkar.." the cranberries- promises"..küçük kız aydınlanır..hayatında ilk defa bi grubun hayranı olma yolundaki ilk adımını atmıştır..aynı hafta içinde grubun kasedi alınır tüm şarkılar ezberlenir..
aradan yıllar geçti..ben o yıllar boyunca ode to my family yle hüzünlendim..animal instinct le hayal aşklarıma ağladım..uzun süre anlamını çözemesem de zombie yle isyan ettim..just my imagination la umutlandım..ve bütün diğer şarkılarında dolores denen çılgın kadının büyülü sesinde kayboldum..
belki bigün küçük kızın hayalleri gerçek olur..noel in diner ına gidip kahve içerim..belki dolores de gelir..iki muhabbet arası şarkı söyleriz..
ps: bury the hatchet hala sağlam..arada dinlerim..yeni neslin nostaljisi kıvamında..
