ben küçükken devasa el arabasında rengarenk naylon eşyalar satan adam bana neşe verirdi..mavi kırmızı leğenler..upuzun saplı fırçalar..gözümü alamazdım daha yavaş geçsin isterdim camın önünden..daha yavaş geçsin ki herşeyi görebiliyim arabadaki..
şimdi arabayı çeken adamın yüzü daha çok çekiyo dikkatimi..sırtındaki yükü sırtımda hissediyorum ne kadar hissedemiycek olsam da..hayatını düşünüyorum..kocaman arabaya yüklenmiş ekmek davası beni hüzünlendiriyo..büyüdüm galiba..
ne bileyim?..
- madam farilya
- her konuda fikri olan ama hiçbir konuda uzman olmayan, çoğu zaman saçmalayan, saçmalarken eğlendiren, güldürürken düşündüren, bunun adına yürek diyen, çok da bir numarası olmayan dümdüz insan.
fotoşopsuz kadının eğlencelik dergisi..
