22 Temmuz 2010 Perşembe

bu yazının da başlığı onbinlerce l den oluşsun.. bildiğimiz "L"..

plaza insanı olmaya her geçen gün biraz daha yaklaşıyorum.. sabah sekiz buçuk akşam altı arası hissetmeye üşenen, iş çıkışında bu sefer mecali kalmayan, öğle yemeğinde bile iş konuşan, beyinleri küçük birer excel tablosuna dönüşen gariban insanlar.. bir de takım elbiseleriyle topuklu ayakkabıları olmasa nolurdu halleri..

ne oldu benim efil efil esen hayallerime.. bu kadar kırılmaya hayal mi dayanır ah güzel yüzlüm..

bu güzide şarkıda hala hayal kurabilenlere ve hayallerine gelsin.. umut fakirin ekmeği.. bunu hep söylüyorum..taym vil pruv evriting..