bendeki sağ karıncık değil, krematoryum..

en sinir bozucu olanı
insanın hafızasına katlanmaya çalışması..

belki balık olsaydım daha güzel olurdu herşey..
ama değiliz azizim, ne yazık ki insanız..
zaman geçiyo, ben olduğum yerdeyim..
yaşadıklarımın her ayrıntısı büyük bi ihtişamla dönüp duruyo perdede..
keşke güzel olanları aldırabilsem zihnimden..
o zaman daha kolay olurdu acı verenleri gömmek..

zaman geçiyo , ben olduğum yerden başlıyorum ağır adımlarla yürümeye..
bu sefer atıyorum nevrotik benliğimi altıncı kattan gözümü kırpmadan..