zaman geçer..yavaş gibi ama aslında hıphızlı..daha dün gibi derim konuşurken, içerde oturan artık sırasını bekleyen hayatı boşvermiş adamın dut ağacına çıktığımızda başımızda bekleyişinden bahsederken..o zaman da dedeydi, yaşlıydı ama bu kadar değildi sanki..gözlerine bakmaya korkuyorum..gözlerim dolar diye..üzüldüğümü anlar diye..anlamasın..hep gülsün isterim senelerin izlerini taşıyan gözleri,beni güldürmeye çalışırken yorulsa bile..
zaman garipsin..korkutucu, bencil..sen yaşlanmassın diye mi bu acelen?
(öykü atölyesi-fotoğrafın dili)
