sanırım bıktım artık..söyle bakalım minik farilyacık nelerden bıktın? hemen cevaplıyım seni bitanecik içsesim..etrafımdakilerin mış gibi yapmalarından ama küçük beyinlerinin içindekilerin ne olduğunu az çok tahmin etmekten, hatta adım gibi bilmekten ama yine de göz yummaktan..hayatında sahip olduğu hiç bişeye kendi çabasıyla sahip olmamış ve sürekli başkalarının finansmanına ve menejerliğine ihtiyaç duyan zavallı insanlardan..kendisini, yaşını, yüzünü, bedenini inkar edenlerden..etrafındakilere ve daha da kötüsü kendine yarattığı vitrin akımken, özbenliği bokum olanlardan.. aylar geçmesine rağmen içimdeki mide bulantısıyla karışık şüpheden..ona bok gibi aşık olmama rağmen (ya da belki de aşk dildir çok yüksek dozda hoşlanmaçtır bilinmez) ötesinde berisinde kankator gibi dolanmaktan..içimden karşımdakinin kafasına kusmak gelirken kurallar uğruna canısı, cicisi, aslansın, kaplansın demekten..hergün aynı şeyleri yapmaktan..hayallerime ulaşamadan ölme korkusuyla yaşamaktan..derdimi anlatamamaktan..hep aynı şeyleri duymaktan..ama çözüm sunulmamasından..çözüm üretmeme izin verilmemesinden..hayatı görmezden gelip, kurduğu hayallerle yaşama tutunanların acınasılığına şahit olmaktan..ve kafasındaki bütün bokları gerçekleştirebilicek potansiyele sahip olmasına rağmen sürekli kendine bahaneler üreten sürekli erteleyen kendimden bıktım..evet iç sesim ben bunlardan bıktım ve bunu kendime itiraf ediyorum..rahatladım mı?? çok diil..ama olsun yazmak iyidir..
ps: kişi ne yazıcanı bilemediği ve yavaşladığı zaman yazması gerekenler bitmiş demektir..uzatmanın anlamı yoktur..buralardan çekilip gidilmelidir..
