bugün farkettim ki kendimi toparlamayı öğrenmişim..bundan bikaç ay önce olsa iki gün yataktan çıkmaz, duş almaz ve çılgınlar gibi yemek yerdim..ama bugün gayet normal devam ettim hayata..sanki hiç bişi olmamış, hiç kırılmamışım gibi..ayakta kalmayı öğreniyorum galiba..bu ne kadar güzelmiş..gerçekten güçlü hissetmek..vitrin bi güçten bahsetmiyorum..mahsun bıçkınlığında yıkılmadım ayaktayım diil yani..yürekten gelen ve insanı kıpır kıpır yapan şey benim dediğim..ve sanırım ben de ondan bi miktar var..bugün 5 haftadır süren uluslararası ticaret eğitimim bitti..zaten bu dönem hergün dersim var, o yetmedi bana bi de haftasonuna eğitim soktum..(aklımdan zorum var çünkü)..tam beş haftadır, haftanın yedi günü yeditepe'nin dağını taşını görüyorum..sabah uykusu denen şey nası bişey unuttum gibi..ama kendim için bişey yapmış olma duygusu güzel..ve artık tam üç tane kapı gibi(!) uluslarası ticaret sertifikam var (uluslararası ticaret, uluslararası ticaret hukuku ve uluslararası ticarette satış teknikleri..) tabi ki bu beş haftanın sonunda uluslararası ticaret eksperi olmadım ama kıyısından köşesinden bi fikrim oldu..en azından navlun, konşimento, 40 lık reefer kelimeleri benim için anlam ifade etmeye başladı..ya da ne biliyim satış yapmaya çalışırken amerikalının gönlü nası hoş tutulur, japon müşteri nası kafalanır ya da araplara nası ayar verilir de imza attırılır az çok biliyorum..
işte böyleyken böyle..ay içimde bi huzur bi neşe..bu hayra alamet diil pek ama sonuna kadar keyfini çıkarıcam içimden fışkıran pozitifliğin!!
yazarken..
nina simone-feeling good
gunnar madsen- anna
